تحلیل تأثیر جهت‌گیری راهبردی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی‌ نوآوری سازمانی با استفاده از مدل معادلات ساختاری (مطالعه موردی: هیأت‌های ورزشی استان همدان)

مقدمه و هدف: در دو دهه اخیر، عملکرد سازمانی به یکی از موضوع‌های مورد توجه و جذاب تبدیل شده است و این تمایل، هم در زمینه‌های تحقیقاتی و هم در زمینه‌های کاربردی به بروز نوآوری‌های بسیاری منجر شده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط و تأثیر بین جهت‌گیری راهبردی و نوآوری سازمانی بر عملکرد کلی هیأت‌های ورزشی انجام شده است. روش شناسی: روش تحقیق مقاله، با توجه به هدف، کاربردی، با توجه به معیار ابزار تحقیق، پیمایشی، به لحاظ زمان، مقطعی و از نظر ماهیت، توصیفی-همبستگی از نوع دو متغیره است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان هیأت‌های ورزشی استان همدان )300(N= تشکیل دادند که 230 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، سه پرسش‌نامه جهت‌گیری راهبردی اسکات جی (2009)، نوآوری سازمانی جیمنز (2008) و عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت (2003) بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss20 و LISREL 8/8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که مدل از برازش خوبی برخوردار بود و تمامی مسیرها (فرضیه‌ها)، با اطمینان بالا مورد تأیید قرار گرفتند; بیشترین میزان اثر مربوط به رابطه بین نوآوری و عملکرد سازمانی کارکنان بود (54/0). جهت‌گیری راهبردی نیز تأثیر قوی بر عملکرد سازمانی داشت (52/0)، جهت‌گیری راهبردی با میزان (38/0) بر نوآوری سازمانی مؤثر بود. همچنین جهت-گیری راهبردی از طریق نوآوری با ضریب 72/0 اثر چشمگیری بر عملکرد سازمانی می‌گذارد که از مقدار اثر مستقیم آن بیشتر می-باشد و فرضیه ما را تأیید می‌کند. نتایج: به نظر می‌رسد سازمان‌هایی که جهت‌گیری راهبردی مشخص و معینی دارند می‌توانند نقاط ضعف و قوت محیط داخلی و خارجی سازمان را بدرستی شناسایی کنند و به این ترتیب اجازه نوآوری بیشتری را به کارکنان خود بدهند و در نتیجه عملکرد سازمانی به نحو بهینه افزایش یابد و به این ترتیب جلب رضایت مراجعین را به دنبال خواهد داشت.